“Το να κάνεις το απλό… περίπλοκο είναι συνηθισμένο. Το να κάνεις το περίπλοκο… απλό, φοβερά απλό, αυτό είναι δημιουργικότητα”, έλεγε ο Αμερικανός τζαζίστας, Charles Mingus.
Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, πολυπράγμων γαρ, δεν σταματά να είναι δημιουργικός και να ξεχωρίζει για την απλότητά του.
Οι σπουδές στην Aγγλική Φιλολογία και η πολυετής εργασία σε μία εταιρεία αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον ίδιο, ωστόσο, ως ανήσυχο πνεύμα δεν συμβιβάστηκε και γύρισε μία νέα σελίδα στη ζωή του.
Η σχέση του με τα media ξεκινά το 1983, οπότε και άρχισε να γράφει στο περιοδικό Ποπ + Pοκ. Μετά από μια τριετία μυήθηκε και στον κόσμο του ραδιοφώνου.
Έχει καταγράψει επί σειρά ετών επιτυχημένη παρουσία στην τηλεόραση. Από την εκπομπή “Νηστικό Αρκούδι” μέχρι και τους “Ράδιο Αρβύλα”.
Έχει συμμετάσχει στις ταινίες «Λάρισα Εμπιστευτικό», «Poker Face», «Agon», «Dark Illusion», «Το Έτερον Ήμισυ» και στο θεατρικό έργο «Redskoufitsa The True Story», ενώ έκανε πέρασμα και στη δισκογραφία με τον Δημήτρη Σταρόβα και εκπομπή στο youtube channel Starovas Tv με χιλιάδες προβολές.
Κι αν τα παραπάνω ενδεχομένως να τα γνωρίζατε, ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, εκτός από την αγάπη του για τη συγγραφή, τη συνεργασία του με το management των αγαπημένων του Deep Purple, από το 2012 ασχολείται ενεργά με την αυτόνομη κατάδυση όντας εκπαιδευτής (Open Water Scuba Instructor) της PADI και trainer παροχέων πρώτων βοηθειών (EFR Instructor).
Με καταγωγή από την πανέμορφη Αλόννησο, ο κ. Παναγιωτόπουλος κάθε καλοκαίρι βουτάει στα γαλαζοπράσινα νερά και καλωσορίζει θερμά τους επισκέπτες στο «Πράσινο Παγκάκι» (σ.σ. Green Bench) σε έναν όμορφο και φιλόξενο χώρο με καλή μουσική.
Άλλωστε όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, εάν δεν διέμενε στη Θεσσαλονίκη, τότε η Αλόννησος θα ήταν ο μόνιμος τόπος διαμονής του. Τόσο πολύ αγαπά το χωριό του. Ειλικρινής, αυτοσαρκαστικός, χιουμορίστας, φιλόζωος, υπερδραστήριος, ο κ. Παναγιωτόπουλος αποδέχτηκε την πρόσκλησή μας για μια συνέντευξη στο περιοδικό μας που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα.
Η Χώρα της Αλοννήσου σου δίνει την αίσθηση ότι είναι ένα χωριό με τη δική του ζωή και τον δικό του ρυθμό
Μας μίλησε για την ροκ σκηνή στην Ελλάδα, μοιράστηκε μαζί μας αξέχαστες στιγμές από την σταδιοδρομία του στο μουσικό στερέωμα και φυσικά αναφέρθηκε στο νησί των Βορείων Σποράδων που περνά τα καλοκαίρια του…
Μέχρι να τον δείτε να επιστρέφει στην τηλεόραση (σ.σ. Θεού θέλοντος και Κορωνοϊού… επιτρέποντος) μπορείτε να τον απολαμβάνετε στον διαδικτυακό πειρατικό σταθμό thessradio.net.
Έμεινα άφωνος και παγωμένος την στιγμή που συνάντησα τον George Harrison στο Λονδίνο, ήταν μπροστά μου ένας αληθινός Beatle
-Ποια είναι για σας μια καθημερινή συνήθεια που δεν θα αλλάζατε ποτέ;
Ο πρωινός διπλός σκέτος καφές με ανάγνωση εφημερίδων.
-Πως βιώσατε την καραντίνα και ποιο το συναίσθημά σας για την πρώτη… ηρωϊκή έξοδο του καλοκαιριού;
Άσχημα, όπως όλοι, μια δύσκολη και στενάχωρη εμπειρία που έδωσε όμως τελικά ευκαιρίες για δημιουργική απασχόληση. Εκτός από πολλές ταινίες, μουσικές, βιβλία και φαγητό, βρήκα χρόνο να ξεκινήσω να γράφω κάτι που ήθελα από καιρό.
-Και φέτος επιλέξατε έναν οικολογικό παράδεισο για τις διακοπές σας. Ποια είναι τα κυριότερα στοιχεία που κάνουν την Αλόννησο μοναδική;
Καταρχάς μόνο διακοπές δεν είναι. Το καλοκαίρι δουλεύω πιο εντατικά από κάθε άλλη εποχή, την ημέρα σε καταδυτικό κέντρο και το βράδυ σε καφέ-μπαρ.
Αλλά βρίσκομαι στο περιβάλλον που μ’ αρέσει, και η δουλειά είναι αυτό που αγαπώ πιο πολύ απ’ όλα, οπότε έχει την αίσθηση διακοπών όσο κουραστικές κι αν είναι οι μέρες.
Η Αλόννησος έχει ένα διαφορετικό κλίμα από άλλα, αμιγώς τουριστικά νησιά, κι ας στηρίζεται η οικονομία της στον τουρισμό.
Η Χώρα, επί παραδείγματι, σου δίνει την αίσθηση ότι είναι ένα χωριό με τη δική του ζωή και τον δικό του ρυθμό, το οποίο παρεμπιπτόντως δέχεται επισκέψεις, σε αντίθεση με άλλα μέρη που σου δίνουν την εντύπωση ότι δημιουργήθηκαν ως αξιοθέατα.
Από δραστηριότητες, σου δίνει την ευκαιρία να βρεθείς κοντά στη φύση, είτε πεζοπορώντας, είτε κάνοντας αυτόνομη κατάδυση, είτε απλώς κολυμπώντας και ανακαλύπτοντας ξεχασμένες γωνίες στο δάσος.
-Φέτος με την έξαρση της πανδημίας ο πολιτισμός και ο καλλιτεχνικός κόσμος δέχτηκε μεγάλο πλήγμα με ακυρώσεις συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων κτλ. Πιστεύετε ότι θα ανακτηθεί γρήγορα το χαμένος έδαφος;
Δυστυχώς δεν το βλέπω ούτε τόσο εύκολα, ούτε τόσο σύντομα.
Το κοινό πολύ δύσκολα θα αποκτήσει ξανά την άνεση, την άγνοια αν θέλετε, του εγγύς συγχρωτισμού με άλλον κόσμο, ιδίως σε κλειστούς χώρους.
Η μεσογειακή φώκια ατρακτιόν του νησιού με το εθνικό θαλάσσιο πάρκο
-Έχετε παρακολουθήσει αμέτρητες συναυλίες στη ζωή σας. Ποια ήταν αυτή που σας άφησε τις πιο δυνατές αναμνήσεις και ποιο live θα λέγατε ότι ήταν το πιο απογοητευτικό έναντι των προσδοκιών σας;
Δύσκολο να ξεχωρίσω. Ίσως οι δύο μέρες του Σεπτεμβρίου 1999 στο Royal Albert Hall όταν οι Deep Purple με τον Ronnie Dio και άλλους φίλους τους “ανέβασαν” ξανά το “Concerto for Group and Orchestra” του Jon Lord. Χάλια συναυλίες δεν έχω δει πολλές, ευτυχώς, μου ερχονται όμως στο μυαλό οι Sisters of Mercy (κακοφωνία και ερασιτεχνισμός και μάλιστα όχι από άποψη, αλλά από ανικανότητα) και ο Glenn Danzig.
-Γνωρίσατε από κοντά και πήρατε συνέντευξη από θρύλους της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας. Υπάρχει κάποιο αξέχαστο για εσάς στόρι που θα θέλατε να μοιραστείτε;
Πολλά και ποικίλα. Η στιγμή που συνάντησα τον George Harrison στο Λονδίνο-έμεινα άφωνος και παγωμένος – μπροστά μου ήταν ένας αληθινός Beatle! Η αναπάντεχη συνάντηση με τον Roger Waters έξω από τις τουαλέτες σε ένα φεστιβάλ στην Ολλανδία. Οι σύντομες διακοπές με τον Roger Glover των Deep Purple στην Αλόννησο το καλοκαίρι του 2006.
-Η ροκ σκηνή στην Ελλάδα μετά τις καλές εποχές του 90’ (Tρύπες, Διάφανα Κρίνα, Ξύλινα ΣPπαθιά κτλ) φαίνεται ότι αρχίζει να ξεθωριάζει. Αντιθέτως οι νέες γενιές δείχνουν να προτιμούν την κουλτούρα της ραπ, τραπ μουσικής, ως μέσο έκφρασής τους. Η εναλλαγή αυτή των μουσικών προτιμήσεων είναι κάτι περιστασιακό, σημάδι των καιρών;
Καταρχάς διαφωνώ κάθετα στο ότι η ροκ σκηνή στην Ελλάδα ξεθωριάζει – αν μη τι άλλο είναι στην καλύτερή της φάση με συγκροτήματα όπως οι VIC, Naxatras, Planet of Zeus κι ένα σωρό άλλοι, καινούριοι και παλιότεροι. Η μουσική που ακούει η πιτσιρικάδα σήμερα σαφώς και είναι σημείο των καιρών, και όπως κάθε «μόδα» θα περάσει και θα ξεχαστεί αφήνοντας πίσω της ένα ίχνος το οποίο δεν είναι άλλο από τα καλύτερα τραγούδια του σήμερα, που θα αντέξουν στο χρόνο. Υπάρχει πολλή και καλή μουσική, για κάθε Sin Boy και Snik υπάρχει ένας Lex κι ένας 12ος Πίθηκος, για να χρησιμοποιήσω μόνο δύο από δεκάδες ωραία παραδείγματα.
-Ποια κορυφαία εμπειρία θα θέλατε να είχατε ζήσει, που σήμερα είναι ανέφικτη. Πχ δικός μας καημός θα ήταν να είχαμε βιώσει την μαγική ατμόσφαιρα στο στάδιο των Chicago Βulls της δεκαετίας του ’90 κατά την είσοδο του Jordan, υπό τους ήχους του κομματιού Sirius (Alan Parsons).
Το φεστιβάλ του Woodstock το 1969. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι υπήρξε ο κολοφώνας της ποπ και ροκ κουλτούρας, και η μεγαλύτερη (χαμένη, δυστυχώς) ευκαιρία να αλλάξει ο κόσμος μας προς το καλύτερο με οδηγό την νοοτροπία και τη φιλοσοφία του «καλοκαιριού της αγάπης».
-Το πρόγραμμα εν όψει χειμώνα θα σας βρει σε διαδίκτυο και ραδιόφωνο; Υπάρχουν σκέψεις και πλάνα και για άλλα project;
Ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει επαγγελματικά ο χειμώνας. Ελπίζω μόνο οι εκπομπές να μην είναι στο διαδίκτυο, ήταν για μένα προσωπικά πολύ δυσάρεστη εμπειρία, και να επιστρέψουμε στην τηλεόραση. Σε ό,τι αφορά το ραδιόφωνο, μια παρέα παλιών φίλων έχουμε φτιάξει για την πλάκα μας έναν διαδικτυακό πειρατικό σταθμό όπου κάνουμε εκπομπές χωρίς καμία φιλοδοξία, απώτερη βλέψη ή μακρόπνοους σχεδιασμούς.·
