Ο Δ. Καφίδας μιλά στο ROUTE για την ταινία μικρού μήκους
Ο… παραλογισμός και η ματαιότητα (ή όχι) της ζωής εξερευνώνται στην μαύρη κωμωδία του Βολιώτη σκηνοθέτη και σεναριογράφου Δημήτρη Καφίδα (σε συν-σκηνοθεσία με τον γιο του Λίνο Καφίδα) που εξελίσσεται σε ένα ορεινό ξενοδοχείο, στο Πήλιο, με ένα καστ από αταίριαστους χαρακτήρες.
Πρόκειται για ένα εγχείρημα που ξεχώρισε και φυσικά πέραν της εμπνευσμένης καλλιτεχνικής δημιουργίας θα ταξιδέψει το Πήλιο σε όλον τον κόσμο.
Η ΕΡΤ, στο πλαίσιο του προγράμματος «Microfilm 2022», επέλεξε 20 σενάρια (από τα 350 που κατατέθηκαν) ώστε να γίνουν ταινίες μικρού μήκους. Μέσα σ’ αυτά τα σενάρια ήταν και το «Hotel Κένταυρος».
Ένα φιλόδοξο και πρωτότυπο για τα δεδομένα της ελληνικής φιλμογραφίας project το οποίο (σ.σ. όλοι ευχόμαστε) θα ξεκινήσει την Φεστιβαλική πορεία του σε Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική και Ασία.
Το όλο εγχείρημα δεν είναι τυχαίο. Ο Βολιώτης σκηνοθέτης με αγάπη για την τέχνη του και τον μαγευτικό τόπο του Νομού Μαγνησίας δημιούργησε μία ταινία μικρού μήκους με τη συμμετοχή διεθνών συντελεστών (Ιαπωνία, Βέλγιο κτλ).
Αδιαμφισβήτητα, το γεγονός ότι η ταινία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στο Πήλιο και συγκεκριμένα στις Πινακάτες, σημαίνει ότι η ιδιαίτερη ομορφιά της περιοχής και οι εικόνες θα ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο μέσω της προβολής της ταινίας σε διεθνή φεστιβάλ. Επίσης η ταινία θα προβληθεί και στην ΕΡΤ η οποία είναι συμπαραγωγός. Το “Hotel Κένταυρος” , εκτός από το καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον θα λειτουργήσει και προωθητικά στον τομέα του τουρισμού στην διεθνή και στην εγχώρια αγορά (πολιτιστικός τουρισμός, κινηματογραφικός τουρισμός). Εξάλλου μια ταινία, σε αντίθεση με μία εκδήλωση, είναι ένα προϊόν που μένει για πάντα και προβάλλεται και ξαναπροβάλλεται διαφημίζοντας ένα μέρος.
Το ROUTE που στηρίζει τις προσπάθειες των ανθρώπων της τέχνης και ευρύτερα του πολιτισμού, μίλησε με τον κ. Δημήτρη Καφίδα εφ΄όλης της ύλης.
Διαβάστε τη συνέντευξη στο R
Η ΕΡΤ, στο πλαίσιο του προγράμματος «Microfilm 2022», επέλεξε 20 σενάρια (από τα 350 που κατατέθηκαν, πως αισθάνεστε σαν δημιουργός και εμπνευστής που ξεχωρίσατε κι επιλέχθηκε το concept σας;
Προφανώς ήταν μεγάλη η χαρά μας όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα. Και έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν επιλέχθηκε και από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Το ποσοστό των προτάσεων που γίνονται αποδεκτές είναι πολύ μικρό και το γεγονός ότι η δική μας ήταν μέσα σ’ αυτές μας έδωσε μεγάλη ικανοποίηση. Βλέπετε η δουλειά της συγγραφής ενός σεναρίου είναι μοναχική και δεν ξέρεις ποτέ πως και σε ποιο βαθμό θα γίνει αποδεκτή όταν ολοκληρωθεί.
Έχετε καταγωγή από τον Βόλο; Πως επιλέξατε την περιοχή και φυσικά πως προέκυψε ο τίτλος της ταινίας;
Ναι, η καταγωγή μου είναι από τον Βόλο και ο τίτλος της ταινίας προέκυψε από το γεγονός ότι η ιστορία εξελίσσεται σε ένα ορεινό ξενοδοχείο στο Πήλιο και με έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα (Ιάπωνα) ο οποίος ψάχνει τους κενταύρους.
Το Πήλιο φαντάζει ως ένα ιδανικό απέραντο σκηνικό. Σε ποιες περιοχές εκτυλίχθηκαν τα γυρίσματα;
Το Πήλιο είναι πραγματικά ένα απέραντο σκηνικό, ιδανικό για όλες τις εποχές. Την δική μας ταινία την γυρίσαμε στις Πινακάτες (στο Αρχοντικό Σακαλή και στην γύρω περιοχή).
Το “Hotel Κένταυρος” αποτελεί ένα project που εκτός από το καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον θα λειτουργήσει και προωθητικά στον τομέα του τουρισμού. Σε πόσες χώρες θα ταξιδέψει; Πόσο σημαντικό θα ειναι μακροπρόθεσμα για την τοπική κοινωνία; ‘Οταν ολοκληρωθεί το μοντάζ και η μουσική επένδυση η ταινία θα ακολουθήσει την διαδρομή των φεστιβάλ, ελληνικών και διεθνών. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα ταξιδέψει σε πολλές πολλές χώρες σε όλες τις ηπείρους! Ξέρετε, το να σε επιλέξει ένα διεθνές φεστιβάλ δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Σκεφτείτε ότι υπάρχουν φεστιβάλ που πρέπει ανάμεσα από 8 – 10 χιλιάδες ταινίες να επιλέξουν (official selection) 30 ταινίες που θα διαγωνιστούν. Ο συναγωνισμός είναι τεράστιος και γι αυτό πολλές φορές λέω ότι είναι πιο δύσκολο να επιλεγείς σε ένα φεστιβάλ από το να κερδίσεις εκεί το πρώτο βραβείο. Πιστεύω ότι θα πάμε πολύ καλά!Σχετικά με το πόσο σημαντικό είναι μακροπρόθεσμα για την τοπική κοινωνία θα πρέπει να σας πω πως και μόνο το γεγονός ότι μέσα από την ταινία θα ταξιδέψουν εικόνες του Πηλίου στο εξωτερικό είναι ένα push για την τουριστική εικόνα της περιοχής. Επίσης τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται όλο και περισσότερο εναλλακτικές μορφές τουρισμού και ο κινηματογραφικός τουρισμός είναι μια απ’ αυτές.
Η επιλογή του cast, τα γυρίσματα αποτελούν διαδικασίες ιδιαίτερα χρονοβόρες. Μία μικρού μήκους ταινία δεν είναι κάτι απλό. Μπορείτε να μας πείτε πόσο χρόνο χρειαστήκατε για την ολοκλήρωσή της;
Η δική μας ταινία είναι μία πολύ απαιτητική ταινία (από άποψη cast, χώρων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κλπ) και γι αυτό ενώ τα γυρίσματα διήρκεσαν 6 ημέρες η προεργασία (pre-production) κράτησε 5 μήνες και το post-production (μοντάζ, μουσική κλπ) θα διαρκέσει περίπου δυόμιση μήνες.
Πόσο δύσκολο είναι να συνδυαστεί η καλλιτεχνική έκφραση, τα σφικτά budget και η δημιουργία. Η πολιτεία εκτιμάτε ότι θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο;
Το “Hotel Κένταυρος” είναι μεγάλη παραγωγή για ελληνική ταινία μικρού μήκους. Με αρκετά μεγάλο budget και με διεθνείς συντελεστές. Σκεφτείτε ότι χρειάστηκε να φέρουμε από το εξωτερικό Ιάπωνα ηθοποιό (Hiroshi Wakamatsu) καθώς και τον Διευθυντή Φωτογραφίας και τον βοηθό του. Τα χρήματα είναι πάντα το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα στην δημιουργία μιας ταινίας. Μπορείς βέβαια να κάνεις ταινία με ελάχιστα χρήματα αλλά θα ξέρεις ότι το production value θα είναι χαμηλό και επίσης θα πρέπει να αφεθείς στην καλή θέληση των συντελεστών της ταινίας, να συμμετέχουν δηλαδή αφιλοκερδώς. Αυτό μπορεί να είναι η εξαίρεση αλλά όχι ο κανόνας. Στην Ελλάδα οι πηγές χρηματοδότησης είναι κυρίως οι εξής 2: το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και η ΕΡΤ. Βοηθούν ως ένα βαθμό με χρηματοδότηση αλλά από εκεί και πέρα το υπόλοιπο του budget θα πρέπει να το καλύψει κανείς μόνος του. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεις “ζητιάνος” και ν’ αρχίσεις να χτυπάς πόρτες (Περιφέρεια, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Οργανισμούς, ιδιωτικές εταιρείες κλπ) για να βρεις το υπόλοιπο ποσό. Και επειδή για κάποιο λόγο σχεδόν όλοι θεωρούν τον Πολιτισμό πολυτέλεια και όχι κάτι αναγκαίο, συνήθως “τρως πόρτα”!
Πόσα χρόνια ασχολείστε με τον χώρο του κινηματογράφου και πως προέκυψε η ενασχόλησή σας;
Η ενασχόληση μου ξεκίνησε με το γράψιμο. Άρχισα να γράφω σενάρια και μετά σιγά σιγά πέρασα και στην σκηνοθεσία. Αν όμως περίμενα να ζήσω από τον κινηματογράφο θα είχα πεθάνει της πείνας. Το ψωμί μου το βγάζω από άλλη άσχετη δραστηριότητα.
Ποιες είναι οι αναφορές σας στον χώρο της 7ης τέχνης και ποιους σκηνοθέτες ξεχωρίζετε σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Υπάρχουν πολλοί σκηνοθέτες που μου αρέσουν αλλά αν έπρεπε να αναφέρω οπωσδήποτε κάποιους θα έλεγα από το εξωτερικό τους αδελφούς Κοέν και τον Γουές Άντερσον και από την Ελλάδα τον Νίκο Νικολαίδη και τον Γιώργο Λάνθιμο.
Δεν είναι σύνηθες η συν-σκηνοθεσία σε μία ταινία. Με τον γιο σας Λίνο συνεργάζεστε στο “Hotel Κένταυρος”. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον;
Η πιο αναμενόμενη κατάληξη του να βρίσκονται πατέρας και γιος μαζί σε film set, σαν συν-σκηνοθέτες, είναι να καταλήξουν μαλλιά – κουβάρια αλλά στην δική μας περίπτωση δεν ισχύει αυτό. Ξέρουμε πραγματικά πως λειτουργεί και σκέφτεται ο άλλος και η συνεργασία μας είναι παραπάνω από αρμονική. Ναι, νομίζω ότι συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον.
Μία μικρή γεύση….
Ο παραλογισμός και η ματαιότητα (ή όχι) της ζωής εξερευνώνται σ’ αυτή την μαύρη κωμωδία που εξελίσσεται σε ένα ορεινό ξενοδοχείο.
Στο κέντρο αυτής της εξερεύνησης του παραλόγου βρίσκεται ο εκκεντρικός μαύρος ξενοδόχος, ο Τζαμάλ, ένας sui generis τύπος πεπεισμένος για την απουσία νοήματος στην ζωή και τον οποίο το τελευταίο πράγμα που τον απασχολεί είναι η εύρυθμη λειτουργία του ξενοδοχείου του. Αντίθετα, προτιμάει να εμπλέκεται με τους εργαζόμενους και τους φιλοξενούμενους του ξενοδοχείου τους οποίους μάλιστα χρησιμοποιεί στην καθημερινή του ρουτίνα που αποτελείται από την επανάληψη μιας σειράς εκκεντρικών και ανούσιων πράξεων.
Το προσωπικό του ξενοδοχείου Κένταυρος, δηλαδή η αμίλητη ρεσεψιονίστρια Έλλη και ο Νίκος ο μπάρμαν, συμβιβάζονται με τις παραξενιές του ενώ κάθε φιλοξενούμενος που έρχεται στο ξενοδοχείο Κένταυρος κουβαλάει το δικό του υπαρξιακό βάρος, από το 10χρονο αγόρι με τις αυτοκτονικές τάσεις που διαβάζει Κάφκα και παρατηρεί τους αποστασιοποιημένους γονείς του να χορεύουν, μέχρι την ζωγράφο που υποφέρει από δημιουργικό block.
Το ασυνήθιστο καστ συμπληρώνει ο πιο απρόσμενος επισκέπτης απ’ όλους, ο κύριος Kobayashi, ένας Γιαπωνέζος που επί 10 χρόνια κάθε εβδομάδα έστελνε στο ξενοδοχείο ένα γράμμα με το ίδιο ακριβώς κείμενο κάθε φορά, ρωτώντας για τους μυθικούς κενταύρους.
Κάθε χαρακτήρας στο Hotel Κένταυρος κάτι ψάχνει, κάθε αναζήτηση αποδεικνύεται παράλογη και η ιστορία κορυφώνεται με ένα βίαιο τραγικό γεγονός, που είναι επακόλουθο ενός κακού αστείου, και την επιβεβαίωση ότι η ζωή δεν μας προσφέρει εύκολες απαντήσεις. Η ταινία έγινε με την υποστήριξη της ΕΡΤ (συμπαραγωγός), του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (συμπαραγωγος), του Δήμου Νοτίου Πηλίου, του Καλλιτεχνικού Οργανισμού του Δήμου Βόλου(Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ), της ΕΚΠΟΛ και την θετική εισήγηση του Υπουργείου Τουρισμού.
