Πολιτισμος

“Κάθε μου παραμύθι το νοιώθω σαν λογοτεχνικό μου παιδί, η ζωή χωρίς την Τέχνη δεν θα ήταν όμορφη”

Google+ Pinterest LinkedIn Tumblr

Παιδαγωγός. Δημοσιογράφος. Συγγραφέας. Η Βούλα Παπατσιφλικιώτη, γέννημα-θρέμμα Θεσ- σαλονίκης, μέσα από τον φανταστικό κόσμο του παραμυθιού περνά τα πιο όμορφα μηνύματα στο αύριο αυτού του τόπου. Τα παιδιά.

Αυτή τη φορά αφήνει τον ρόλο της αναγνώστριας του περιοδικού μας, που συνάντησε σε ένα από τα ταξί- δια της με το ΚΤΕΛ Υπεραστικών Γραμμών Ν. Μαγνησίας, και μιλά στο Route για το συγγραφικό της έργο, τις επιπτώσεις της πανδημίας στον χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού, δίνοντας παράλληλα χρήσιμες συμβουλές της, ως παιδαγωγός, στους γονείς.

Η συνέντευξη της κας Παπατσιφλικιώτη στο ROUTE:

-Η αγάπη σας για τα παιδιά είναι διάχυτη, όπως και η δημιουργικότητά σας. Πως και γιατί αποφασίσατε μεταξύ άλλων απασχολιών σας, να γράψετε βιβλία;

Την ενασχόλησή μου με την συγγραφή την χρωστάω στον αδερφό μου. Μου είχε πει κάποια στιγμή να μην αφήνω τις σκέψεις μου να χάνονται και να τις καταγράφω κάπου. Έτσι ξεκίνησα τις απόψεις, τα όνειρα και τις σκέψεις μου να τα κάνω λέξεις πάνω στο χαρτί και νοητά καραβάκια γεμάτα ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο!

Σαν παιδαγωγός εκτιμώ και σέβομαι την παιδική λογοτεχνία, πιστεύω ότι είναι ίσως η πιο σημαντι- κή μορφή της λογοτεχνίας γιατί απευθύνεται στα παιδιά. Τα τελευταία χρόνια είμαι συνεργάτιδα της μεγαλύτερης εφημερίδας των Ελλήνων της Αυστρα- λίας «Νέος Κόσμος», όπου γράφω άρθρα σχετικά με τα παιδιά. Όταν το 2016 ετοίμαζα ένα άρθρο για τις παιδικές φοβίες, σκέφτηκα ότι ο καλύτερος τρό- πος για να περάσεις ένα μήνυμα στην ψυχούλα ενός παιδιού είναι μέσα από τον φανταστικό κόσμο του παραμυθιού. Μέσα από την φαντασία και το νοητό ταξίδι γίνονται τα καλύτερα διδάγματα. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι στον κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας. Έγραψα το πρώτο μου παραμύθι με τίτλο «Μάθε τον Φόβο να νικάς!», το οποίο επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Πολύ γρήγορα ήρθε το δεύ- τερό μου βιβλίο «Ποιος αξίζει να είναι Βασιλιάς;». Ακόμα και ένα παιδικό χαμόγελο να προκαλέσει το έργο μου νιώθω νικήτρια αυτής της προσπάθειας!

-Πώς αισθανθήκατε όταν κυκλοφορήσατε το πρώτο σας συγγραφικό έργο στο ευρύ κοινό;

Κάθε μου παραμύθι το νοιώθω σαν λογοτεχνικό μου παιδί, έχει κομμάτια της ψυχής και της καρδιάς μου. Μπορεί ακόμα να μην έχω γίνει μητέρα, όταν όμως πήρα για πρώτη φορά το λογοτεχνικό μου έργο στα χέρια μου ένοιωσα σαν να κρατάω το μωρό μου, συγκίνηση και ευτυχία. χαρά και υπερηφάνεια ήταν τα επόμενα συναισθήματα που βίωσα όταν αυτό το έργο έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό και αγκαλιάστηκε από μικρούς και μεγάλους αναγνώστες.

-Κυκλοφορεί, ως επανέκδοση, ήδη το βιβλίο σας “Μάθε τον φόβο να νικάς” σε ελληνική και αγγλική έκδοση. Πώς εμπνευστήκατε αυτήν τη ιδέα;

Σαν παιδαγωγός έχω έρθει πολλές φορές αντιμέτωπη με τις φοβίες των μικρών παιδιών. Αν δεν βοηθήσεις κάποιον να ξεπεράσει τους φόβους του από νωρίς, όταν μεγαλώσει θα γίνουν εμμονές που θα κρατούν δέσμια για πάντα την ζωή του. Οι τέσσερις φοβίες που υπάρχουν στο βιβλίο, είναι οι πιο γνωστές που συναντάμε στους μικρούς μας φίλους. Επιπλέον μέσα από την ιστορία του παραμυθιού αναδεικνύ- ονται και δύο αρετές που είτε έχουν ξεχαστεί είτε έχει παρερμηνευτεί η πραγματική τους έννοια. Η καλοσύνη και η τόλμη παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο και δείχνουν στους μικρούς μας φίλους το δρόμο για να πορευτούν στην ζωή με ψυχική δύναμη, εσωτερικό φως και γαλήνη.

Επίσης να προσθέσω ότι το βιβλίο μου «Μάθε τον Φόβο να νικάς!» είναι αφιερωμένο στην μητέρα μου. Μου δίδαξε από πολύ μικρή να τολμάω και να παλεύω για τα όνειρα και τις επιθυμίες μου. Είναι ένα μήνυμα που μέσα από την γραφή μου θέλω να μεταλαμπαδεύσω στους μικρούς μου αναγνώστες.

-Το βιβλίο σας, ένα παραμύθι με άκρως διδακτικό χαρακτήρα, μέσα από την ποίηση και το τραγούδι, μαθαίνει στους μικρούς μας αναγνώστες να νικάνε τους φόβους τους για να ζούνε ήρεμοι και ευτυχισμένοι. Θεωρείτε ότι από νωρίς πρέπει οι γονείς να δίνουν έμφαση, πέραν της εκπαίδευσης, και στη σωστή διαχείριση των ενδόμυχων συναισθημάτων;

Κάθε γονιός πρέπει πρώτα και πάνω από όλα να είναι φίλος του παιδιού του, να βρίσκεται συνέχεια δίπλα του και να κατανοεί άμεσα τις ανάγκες του.

Οι φόβοι αρχίζουν σταδιακά να μειώνονται όσο το παιδί αναπτύσσει τη γνωστική του ικανότητα να κατανοεί τον κόσμο και να ερμηνεύει λογικά τα φαινόμενα γύρω του. Οι περισσότεροι φόβοι είναι παροδικοί, ενώ δεν εμποδίζουν καθόλου την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Είναι δυνατόν όμως ορισμένοι φόβοι να εξελιχθούν σε φοβίες, οι οποίες εκδηλώνονται με έντονο άγχος ακόμα και στην ιδέα του αντικειμένου ή της κατάστασης που φοβάται το παιδί και τα οποία προσπαθεί επίμονα να αποφύγει. Η έγκαιρη αντιμετώπιση των φοβιών είναι απαραίτητη διότι οι φοβίες, σε αντίθεση με τους φυσιολογικούς φόβους της προσχολικής ηλικίας, μπορεί να έχουν δυσμενείς συνέπειες τόσο στην καθημερινή λειτουργικότητα όσο και στην συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Εν κατακλείδι να μετατραπούν σε εμμονές που θα στοιχειώσουν την ζωή του. Αν η μετάβαση από τον φόβο στην κατανόηση και την αποδοχή γίνει με ομαλό και υγιή τρόπο το συναίσθημα αυτό θα είναι μια όμορφη ανάμνηση της παιδικής ηλικίας. Και ίσως μελλοντικά το παιδί που φοβόταν να είναι ένας ενήλικας που θα βοηθήσει κάποιον άλλον να ξεπεράσει και να νικήσει τις δικές του φοβίες!

-Είστε γέννημα-θρέμα Θεσσαλονικιά, βιώνετε και εσείς την πρωτόγνωρη κατάσταση της πανδημίας, ως συγγραφέας πόσο θεωρείτε ότι επλήγη ο χώρος του βιβλίου και γενικό- τερα των τεχνών;

Από τα τέλη Φεβρουαρίου οι ζωές μας έχουν μπει σε ένα συνεχόμενο διάλειμμα. Η καθημερινότητά μας έχει αλλοιωθεί, ο προγραμματισμός έπαψε να ισχύει και οι αποστάσεις μεταξύ μας γιγαντώθηκαν. Επλήγησαν πολύ κλάδοι από την πανδημία, ο χώρος της Τέχνης και του Πολιτισμού χτυπή-θηκε άγρια. Οι παρουσιάσεις των βιβλίων έχουν σταματήσει και όλοι οι συγγραφείς περιμένουμε πότε θα ανάψει το πράσινο φως και για εμάς, ώστε να έρθουμε πάλι κοντά με το αναγνωστικό μας κοινό και να ζήσουμε όμορφες και δημιουργικές στιγμές όλοι μαζί.

Η τέχνη θα συνεχίσει να υπάρχει, είναι η αναπνοή του κό- σμου. Σίγουρα δεν ζεις από την τέχνη, αλλά η ζωή χωρίς εκείνη δεν θα ήταν ποτέ όμορφη.

Με αφορμή αυτή την συνέντευξη θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα προς τους γονείς. Εφόσον μένουμε σπίτι είναι μια καλή ευκαιρία να περάσουμε ωραίες και δημιουργικές στιγμές μαζί με τα παιδιά μας. Αγοράζουμε βιβλία online, στηρίζουμε τα βιβλιοπωλεία μας και βάζουμε στην νέα μας ρουτίνα την ώρα του παραμυθιού σαν μια καθημερινή δραστηριότητα. Θα έρθουμε ακόμα πιο κοντά με τα παιδιά μας και θα δημιουργήσουμε μια γλυκιά ανάμνηση που ποτέ κανένας δεν θα ξεχάσει!