Υπάρχουν πάρα πολλοί παίκτες, στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, που στην καριέρα τους έζησαν τη δόξα, αποθεώθηκαν από τους φιλάθλους των ομάδων τους, έβγαλαν εκατομμύρια και κέρδισαν τρόπαια. Εντούτοις υπάρχει μία μικρή κάστα ποδοσφαιριστών που μπορεί να υπερηφανεύεται ότι τα έζησε όλα. Στην κυριολεξία. Ακόμη και το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα στην ιστορία των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Ο λόγος φυσικά για το Euro 2004, όταν η αρμάδα του Ότο Ρεχάγκελ, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά έκανε όλη την ποδοσφαιρική υφήλιο να παραμιλάει με τα κατορθώματά της.
Με την κατάκτηση φυσικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, νικώντας μάλιστα την «οικοδέσποινα» Πορτογαλία, τόσο στην αρχή του ονειρικού ταξιδιού της όσο και στο φινάλε της διοργάνωσης. Ένας από τα βασικά «γρανάζια» στην γαλανόλευκη μηχανή, που είχε φτιάξει ο «χερ Ότο» ήταν ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Ο άλλοτε διεθνής ποδοσφαιριστής, με τη σπουδαία καριέρα στον Ολυμπιακό και με τη αξιοθαύμαστη παρουσία στα γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ με τη φανέλα της Μπόλτον μιλά αποκλειστικά στο «Route».
Σε αυτήν ο «Stelios», όπως τον φώναζαν στην Αγγλία, αναφέρεται στο μαγικό ταξίδι του 2004, ενώ μεταξύ άλλων μας μιλά για την καριέρα του, την οικογένειά του, το ενδεχόμενο να τρέξει στον «πολιτικό στίβο» και τη μεγάλη μάχη που γίνεται φέτος για τον τίτλο στο ελληνικό πρωτάθλημα.
H ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ROUTE
Διέγραψες μια σπουδαία καριέρα με τίτλους, επιτυχίες και αναγνώριση. Περίμενες όταν ξεκινούσες το ποδόσφαιρο ότι θα φτάσεις τόσο ψηλά;
«Όταν είσαι σε μικρή ηλικία σίγουρα υπάρχουν όνειρα και φιλοδοξίες. Κάνεις αυτό που αγαπάς με αγνή αγάπη, αφιερώνεις όλο σου τον χρόνο σε αυτό. Εγώ μεγάλωσα σε μία ποδοσφαιρική οικογένεια καθώς και ο πατέρας μου έπαιζε ποδόσφαιρο, οπότε το είχα το μικρόβιο από μικρός. Μου άρεσε πάρα πολύ το ποδόσφαιρο. Από τότε που θυμόμουν τον εαυτό μου ήμουν με μία μπάλα στο χέρι».
Από την αρχή της καριέρας σου πάμε κατευθείαν στο τέλος. Θέλω να σε ρωτήσω πώς βίωσες τον τερματισμό της καριέρας σου; Γιατί για πάρα πολλούς αθλητές όταν αποσύρονται βιώνουν ένα σοκ…
Το δικό μου το τέλος ήταν λίγο απροσδόκητο και απότομο, καθώς δεν το είχα προγραμματίσει. Έπαιζα ένα παιχνίδι με τη Λάρισα χωρίς να γνωρίζω ότι αυτό θα είναι το τελευταίο ματς της καριέρας μου. Ήταν με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, τον Ιανουάριο του 2010. Μετά από αυτό το ματς έγιναν κάποια πράγματα με την ομάδα και έφυγα από τη Λάρισα. Και από τότε ότι δεν βρήκα κάτι που κάλυπτε απόλυτα τα θέλω και με εξέφραζε όσον αφορά στον επόμενο προορισμό μου και έτσι ήταν αυτό το τελευταίο μου ματς χωρίς να το γνωρίζω. Δεν είχα ανακοινώσει το τέλος της καριέρας αλλά ήταν αυτονόητο ότι αφού δεν βρήκα κάτι που μου άρεσε, ήρθε αθόρυβα το τέλος της καριέρας μου. Ευτυχώς είχα προετοιμάσει το έδαφος και γνώριζα ότι αυτή η στιγμή κάποτε θα έρθει. Βέβαια το γεγονός ότι ασχολήθηκα με τον ΠΣΑΠ, ως πρόεδρος του συνδέσμου για 2,5 χρόνια ήταν ό,τι καλύτερο για εμένα, προκειμένου να κάνω αυτή τη μετάβαση, από την ενεργό δράση σε κάτι άλλο πάντα με κοινό παρονομαστή το ποδόσφαιρο. Ταυτόχρονα βέβαια με τον ΠΣΑΠ φοιτούσα και στη σχολή προπονητών για να πάρω το ανώτατο δίπλωμα.
Πως βλέπεις το φετινό πρωτάθλημα, όπου σε αντίθεση με άλλα χρόνια γίνεται μεγάλη μάχη για τον τίτλο ανάμεσα σε τέσσερις ομάδες; Έχει κάποια ομάδα το προβάδισμα για το πρωτάθλημα;
Είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί για το ελληνικό ποδόσφαιρο και για το πρωτάθλημά μας να είναι μέσα στη διεκδίκηση του τίτλου οι Big 4. Είναι πολύ ενδιαφέρον το πρωτάθλημα. Με την εκκίνησή του στο πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός όλοι έλεγαν ότι είναι το πρώτο φαβορί. Μετά ανέβηκε η ΑΕΚ και με τη δυναμική του γηπέδου της, ακολούθως άρχισε να χάνει βαθμούς ο Παναθηναϊκός, ενώ ανέβηκαν οι ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός. Οπότε δεν θα μπορούσα να πω ότι κάποια ομάδα είναι το φαβορί, και για αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον το φετινό πρωτάθλημα.
Κεφάλαιο Euro 2004… 19 χρόνια μετά από τον μεγαλύτερο θρίαμβο του ελληνικού ποδοσφαίρου τι συνέβη στα γήπεδα της Πορτογαλίας; Έχει αντιληφθεί το μέγεθος της επιτυχίας σας;
Όσο περνάνε τα χρόνια και κοιτάς προς τα πίσω, γιατί μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε, συνειδητοποιείς το μέγεθος της τεράστιας επιτυχίας μας. Μιλάμε για μία απίστευτα μεγάλη επιτυχία για μία χώρα, που δεν είχε να παρουσιάσει κάτι αξιοσημείωτο σε επίπεδο εθνικών ομάδων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και παρουσιών, όχι καλών, σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Όταν κάποιος θέλει να μιλήσει σοβαρά δεν μπορεί να επικαλείται τον παράγοντα τύχη για αυτήν την επιτυχία. Γιατί το επίτευγμά μας είχε διάρκεια. Μπορεί να είσαι τυχερός σε μία φάση, αλλά όχι σε έξι αγώνες. Γιατί στο ματς που δεν αποδώσαμε απέναντι στη Ρωσία, χάσαμε. Ο συνδυασμός μίας χρυσής φουρνιάς ποδοσφαιριστών, στην κατάλληλη ηλικία και φάση τους μαζί με τον απίστευτο Ρεχάγκελ, ο οποίος ήταν ένα σώμα μαζί με τον Γιάννη Τοπαλίδη, που πρέπει να πάρει κι αυτός τα εύσημα συν το γεγονός ότι είχαμε μία πολύ καλή αποστολή μαζί με τον Γιώργο Παπαλάνη, που ήταν σαν team manager της Εθνικής μας, έκαναν ένα δυνατό γκρουπ. Δεν είχαμε κάποια να ενοχλεί τον προπονητή, ήμασταν ήρεμοι ήσυχοι, και απερίσπαστοι πετύχαμε τον άθλο της Πορτογαλίας.
To μεγαλύτερο όνειρο του Στέλιου Γιαννακόπουλου σε σχέση με το ποδόσφαιρο, ποιο είναι από εδώ και στο εξής;
Το μεγάλο μου όνειρο είναι να καταφέρω να επιστρέψω στο ποδόσφαιρο όλα όσα πήρα από αυτό, είτε από τη θέση του προπονητή είτε από κάποια άλλη θέση. Αυτή τη στιγμή παρουσιάζω μία ποδοσφαιρική εκπομπή στην Κύπρο και συγκεκριμένα στο κανάλι Sigma που λέγεται «Τhe Match», είναι εβδομαδιαία εκπομπή για τα αθλητικά της Κύπρου. Αυτό κάνω τώρα και μου αρέσει πολύ, μέχρι να βρω κάτι άλλο παραπλήσιο από το χώρο του ποδοσφαίρου είτε αυτό λέγεται προπονητική, είτε ο,τιδήποτε άλλο.
Βλέπουμε ότι πολλοί αθλητές και πολλοί άνθρωποι από τον χώρο της τέχνης ασχολούνται με την πολιτική. Σου έχει γίνει κάποια σχετική πρόταση; Θα άφηνες ανοιχτό το ενδεχόμενο να ασχοληθείς με τον πολιτικό στίβο;
Έχω δεχτεί προτάσεις τις οποίες έχω απορρίψει γιατί δεν αισθανόμουν ότι ήμουν για τα συγκεκριμένα πρότζεκτ. Δεν ξέρω τι θα συμβεί σε μερικά χρόνια. Άλλωστε στη ζωή ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ.
Τι αγχώνει και τι χαλαρώνει τον Στέλιο Γιαννακόπουλο;
Δεν έχω κάτι που να με αγχώνει. Το μόνο που με αγχώνει είναι επειδή οι δύο μεγάλοι μου γιοι έχουν μεγαλώσει και οδηγούν, να γυρίσουν σπίτι χωρίς να έχει συμβεί τίποτα. Παίρνουν το αυτοκίνητο και μέχρι να γυρίσουν σπίτι και εγώ και η γυναίκα μου έχουμε μία ανησυχία. Από την άλλη με χαλαρώνει είναι να είμαι με τη γυναίκα μου και με τα παιδιά μου. Το να είμαστε μαζί ανεξάρτητα από το μέρος. Οι οικογενειακές στιγμές με χαλαρώνουν, όπως και το γήπεδο, το οποίο με χαλαρώνει και το απολαμβάνω. Όλα έχουν να κάνουν με την οικογένεια και με το ποδόσφαιρο, το οποίο είναι αλληλένδετο με τη ζωή μου.
Τα παιδιά σου έχουν ακολουθήσει τα χνάρια σου; Έχουν το ταλέντο του μπαμπά τους;
Ναι έχω τρεις γιους, ο μεσαίος και ο μικρός ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Εντάξει θα δούμε αν έχουν το ταλέντο μου, θα δείξει, θα φανεί.
Σαν αθλητής έχεις ταξιδέψει πολύ. Ποιο ταξίδι σου ξεχωρίζεις και για ποιο λόγο;
Αναμφίβολα το πιο γλυκό μου ταξίδι είναι αυτό στην Πορτογαλία, καθώς συνδυάστηκε με την κατάκτηση του Euro. Οπότε μία από τις πιο αγαπημένες πόλεις, όχι μόνο δική μου, αλλά όλων των Ελλήνων, είναι η Λισαβόνα. Εκεί που ζήσαμε την απόλυτη καταξίωση, χαρά και δόξα με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Αγαπημένος σου συμπαίκτης;
Είναι πάρα πολλοί. Έχω κρατήσει πολύ δυνατές φιλίες από τον χώρο του ποδοσφαίρου. Δεν μπορώ να πω ένα συγκεκριμένο όνομα γιατί θα αδικήσω τους υπόλοιπους.
Πρόσφατα πήγες στο Κατάρ ως σχολιαστής του Αντ1 για το μουντιάλ. Πως βίωσες αυτήν την εμπειρία σε μία ιδιαίτερη χώρα;
Έζησα ένα ιδιαίτερο Μουντιάλ, σε μία ιδιαίτερη χώρα, σε μία ιδιαίτερη χρονική περίοδο. Έζησα ζωντανά την ενθρόνιση του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της νέας εποχής, Λιονέλ Μέσι. Ήμουν οπότε πολύ τυχερός ότι το γεγονός αυτό το έζησα ζωντανά, ως συνεργάτης του ΑΝΤ1, σχολιάζοντας αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο και μεταφέροντας τις εικόνες από το Κατάρ σε όλους τους Έλληνες.
