Περιδιαβαίνοντας από κεντρικά και μη σημεία του Βόλου το μάτι σας θα εστιάσει στα λίγα αναπομείναντα νεοκλασικά διαμάντια της πόλης. Γι’ αυτό άλλωστε στο προηγούμενο τεύχος μας αφιερώσαμε σελίδες για την αρχιτεκτονική μιας παλιάς αίγλης που γοητεύει τον επισκέπτη.
Μην χάσετε το παλαιότερο αφιέρωμά μας:
Τα αρχιτεκτονικά διαμάντια της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του Βόλου
Δεν θα μπορούσαμε όμως να μην αναφερθούμε και στα βιομηχανικά κτίρια του Βόλου, που κι αυτά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του, μιας πόλης με παρελθόν και μέλλον.
Μετά το 1881, χρονιά προσάρτησης της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος, εκκολάφθηκε αυτή η βιομηχανική τάση στην περιοχή. Τομείς που κατεξοχήν αναπτύχθηκαν ήταν η υφαντουργία, η σιδηρουργία, η επεξεργασία καπνού, η βυρσοδεψία.
Τα βιομηχανικά κτίρια κτισμένα στο κεντρικό τμήμα του αστικού ιστού, αποτελούν αψευδείς μάρτυρες του τεχνικού πολιτισμού της περιοχής, ο οποίος δημιούργησε μια από τις σημαντικότερες βιομηχανικές πόλεις-λιμάνια του ελληνικού χώρου στις αρχές του 20ου αιώνα.
Δείτε επίσης: Εξερευνούμε το Πήλιο με τον «βράχο» Χ-class της Mercedes
Αλιεύσαμε πολύτιμες πληροφορίες από το βιβλίο “Τα βιομηχανικά κτίρια του Βόλου” του Δρ. Αρχιτέκτονας, Κώστα Αδαμάκη, καθηγητή Τμήματος Αρχιτεκτόνων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Προ του 1980, υπήρχαν διασπαρμένα στον ιστό της πόλης 52 μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα. Το 1980 στο πολεοδομικό συγκρότημα του δήμου Βόλου – Νέας Ιωνίας ήταν πολύ νωπές οι μνήμες από το κλείσιμο αρκετών βιομηχανικών μονάδων. Η πόλη έχανε ένα σημαντικό κομμάτι της, έχανε τον προσανατολισμό της. Η πόλη σε αντίθεση με άλλες της ελληνικής επικράτειας, με μία θαυμαστή σχεδόν ομοφωνία, αντιλαμβανόμενη και αισθανόμενη ίσως τα λάθη του παρελθόντος, ψηφίζει υπέρ της διατήρησης, της επανένταξης στον αστικό ιστό και της αξιοποίησης με νέες χρήσεις των ιστορικών εργοστασίων.
Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και οι τοπικές αρχές συνέβαλαν σε αυτό. Πλέον, με την αρχιτεκτονική αναγέννησή τους συμβάλλουν στην ιστορικότητα και τη μνήμη, λειτουργώντας ως νέα σημεία αναφοράς.
Ο καθηγητής, Κ. Αδαμάκης, σε προ-κορωνοϊού εκδήλωση, παρέθεσε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιδέα: Να δικτυωθούν οι 25 υπάρχοντες ανακαινισμένοι βιομηχανικοί χώροι ώστε να είναι επισκέψιμοι χώροι για τους τουρίστες. Με την τοποθέτηση ενημερωτικών σταντ, δημιουργία ποδηλατόδρομου και μικρές παρεμβάσεις όχι υψηλού κόστους, η πόλη θα μπορούσε να προσεγγίσει το παράδειγμα της Καταλονία η οποία έχει καταφέρει να αναδείξει τουριστικά το πολιτιστικό της απόθεμα.
Επίσης, το παλαιό Μηχανουργείο Παπαρήγα στην είσοδο της πόλης, αναγεννήθηκε και στεγάζει το τμήμα Αρχιτεκτόνων, Πολιτικών και Μηχανολόγων Μηχανικών.
Eπίσης οι αποθήκες Καπνού της Γαλλικής Εταιρείας φιλοξενούν το Δημοτικό Ινστιτούτο επαγγελματικής κατάρτισης.
The Route Magazine
Φωτό: Ηλίας Σακελλάρης
